Samstag, 10. März 2012

Erika Walter: Der Hefezopf

E'Frau hot Samstigs früha um acht
en Hefedoig von Hand schnell gmacht.
Dr Ma, der arg verwöhnte Tropf, 
will sonntigs halt sein Hefezopf.

Jetzt sott dr Doig a'Weile ganga,
des kasch it von dr Hef'verlanga,
wenns eiskalt isch im ganza Haus.
Ausgreachnet fallt dr Schtrom grad aus.

Se wett doch schnell ins Schtädtle laufa,
fürs Wochaend no s'Eassa kaufa,
wo na jetzt bloß mit dera Schüssel?
Se schlupft in d'Schuha, suecht Ihre Schlüssel.

Do plötzlich kommt'ra a Idee!
Wia hots doch ihra Ma so schee,
er liegt im Ehebett so warn,
henkt zue dr Bettlad naus sein Arm
und isch in diafa Schlof v'rsunka,
gescht Obed hot'r scheints z'viel drunka,
drum schloft'r heit, solang'r will.

Se schleicht sich an sei Bett ganz  schtill,
schiabt d'Tupperschüssel unter d'Decke,
mit Deckel, in de hinderscht Ecke,
und denkt: Dia Tempratur kennt langa,
do ka des Doigle gmiatlich ganga!

Drweil rennt se ins Schtädtle nei,
kauft fir da Sonntig alles ei.
Se hot nix anders meh im Kopf
als ihren dumma Hefezopf.
Bald schdohd se wieder vor em Haus,
vielleicht ischr scho oba naus,
denkt se und got nei zur Dira,
jetzt schnell ans Bett, koi Zeit verliera.

Prompt rennt se gega ihren Ma,
der guckt grad seine Zeha a,
dia sind vom Hefedoig vrbäbbat.
Er schreit: Sia sei scheints langsam däbbet!
Erscht grad sei er auf jeden Fall
vrwachet ama Riesaknall,
wahrscheinlich häbs dr Deckel glupft,
er sei vor Schreck an d'Decke ghupft,
geli drauf - er sei doch nimme bsoffa -
sei's warm an seine Zeha nabglofffa.

Schnell holt se d'Schüssel aus em Bett
und schtürzt dr Doig aufs Nudelbrett.
Jetz nomol kneta zua ma Bolla,
noch doila in drei lange Rolla,
dia wieder fleachta zua ma Zopf -
do schiaßt'ras plötzlich durch da Kopf -
se hot zum Bacha jo koin Schtrom!
Gschwind rennt se no ans Telefon.
Dr Hausherr kommt au glei vrbei
und dreht e'neie Sichrung nei.

Und jetzt no schnell a Oi vergläbbra,
mit em Binsel auf da Zopf draufläbbra.
Inzwischen isch dr Ofa hoiß,
scho schtoht'ra  auf dr Schtirn dr Schwoiß.

a halbe Schtund, dr Zopf isch bacha,
etz ka se endlich wieder lacha.
A Prachtschtück fördret se ans Licht 
und wia der duftet - e'Gedicht!

Dr. Ma hot sich inzwischa duscht,
verfloga isch drweil sein Fruscht,
er schtreckt in d'Küche rei dr Kopf
und moint:"Dank mir, dr, schönschte Zopf!"

Am Frühstücksdisch - 's ischt Sonntig-morga-
duet sich dr Sohn mit Zopf vrsorga,
er findt, der häb heit a Aroma,
do bring er glei a Schtück dr Oma,
und des Rezept, des suprgute,
kopier er für sei Freundin Ute!

D Frau lacht vrschmitzt und sagt zum Ma:
"So e'Tempratur bringt dia it na!"

Und hier geht's zu unserem Internetladen...